نیمه شب٢

در تاریکی نسبی نیمه شب در حالی که ماه روشنایش را انداخته روی جای خواب تکیه داده ام به دیوار .پاها را جمع کرده ام توی سینه . او کمی آن ور تَر دراز کشیده و حرفهایی میزند که نمیشنوم بی مقدمه میگویم میشه چیزی بگم اما هول نکنی ...ناراحت نشی؟ میگوید بگو میگویم حتما؟در آغوشم میکشد و میگوید حتما .میگویم میخوام گریه کنم دلم گرفته میپرسد چرا و بیخ گوشم را میبوسد میگویم نمیدونم صدایم لرز دارد و بغض دارد و درد .های های هق هق م خفه میشود توی سینه اش و نمیدانم دقیقا برای چه اینگونه زار میزنم

همینجوری

شروع فصل ١٥ .خسته میشم تصمیم میگیرم باقیش رو بعدا بخونم کتاب رو میذارم روی مبل و میرم سمت اتاقم که بخوابم .قبل اینکه برسم به اتاق فکر میکنم فردا صبح برم دکتر یا بیخیالش بشم و برم کار آموزی؟ توی این بیست و دو روز سه بار دکتر عوض کردم اما این خونریزی لامصب بند نمیاد . خودمو  پرت میکنم ری تخت.چشمان رو میبندم فکر میکنم به دکتر به کار آموزی .درست قبل اینکه خوابم بره یادم میوفته مسواک نزدم .

در سرم دختر پیری عصبی میرقصد

+اتاقم بهم ریخته س حس تمیز کردن ندارم 

+میخوام برم پیاده روی سرم درد میکنه

+پر از فکرم پر از آزمون و خطا .

+تقصیر من نیس هیشکی یادم نداده

+هیشکی نیس که بشه ازش پرسید کسی که بلد باشه ! 

*اوووووووف 

+هنوز کارهای کار آموزیم تموم نشده 

+باقی کارها زیاد هس ولی استرسم نمیده

+١٩روز خونریزی تو یه ماه اعصاب برای آدم میذاره بمونه؟ 

+دیشب هر چی خورده بودم بالا آوردم ....بی دلیل..،.

+دیشب مهمون بودیم امشبم مهمونیم فردام همین طور  .حوصله مهمونی ندارم

با هیچ کسم میل سخن نیست

باید زن باشی باید دلتنگی امانت را بریده باشد

آنوقت میوفتی به جان خانه بی آنکه بفهمی .یک وقت میبینی های های ظرف شسته ایی /های های رخت پهن کرده ایی /های های جارو زده ایی...

اما یک وقتهایی کار است که آوار شده است روی سرت و تو نشسته ایی روی میز کوچک کنار اتاق ،روی کاغذ و مداد ها و قلمو ها،زل زده ایی به انبوه لباسهای روی تخت به وسایل بهم ریخته کف اتاق و فکر میکنی به گزارش کار ناقص کار آموزی به قرص های نخورده به نماز مانده ات به اینکه بیخودی از هیچ چیز همه چیز ساخت و گند خورد به حالت حالش....

طعم گس خرمالو

بی مقدمه میگویم 

شاید آدم ها وقتی حالشان خوب نیست سازنوشتنشان کوک میشود روی تصنیف زندگیشان. هی مینویسند و مینویسند انگار هی لغت س که جمله میشود و مسلسل وار میریزد روی کاغذ روی ورد روی نُت .... 

این روزها حال زندگی من خوب است

همین روزهایی را میگویم که بعد از ظهر ها بیخیالانه و دراز میکشم زیر پنجره پاهایم را میاندازم روی هم  .باد از لای پرده مینشیند روی تنم و مست خواب چرت میزنم و خواب شهریور تب کرده ایی را میبینم که گونه هایش گل انداخته انار هایش آرام آرام بوی به بار نشستن گرفتن و مزه میکند زیر دندان خیالم طعم گس خرمالو . 

این روزها که قلم نوشتنم ریپ میزند حالم خوب است . 

ابری نیست بادی نیست ...یعنی نیستی در شهر

نشسته ام روی مبل خانه ی مادر شوهرم و کتاب میخوانم .همان چند صفحه ی اولی هستم که نزدیک یک سال پیش خوانده بودم .وقتی خانه ی مادر بزرگم بودم حنا (دختر خاله ام) با اصرار ازم گرفت و همین دیروز پس داد .وقتی پرسیدم :خوندیش؟ انتظار داشتم بگوید نه! گفت :نه . از اول هم اهل کتاب خواندن نبود ،اهل همین متن های ادبی که اینروزها توی صفحه ی اینستاگرامش میگذارد هم نیست .از همان آدم هایست که اگر شعری و متنی به کارش بیاید خوب است و اگر نیاید بد. میفهمید که چه میگویم ؟کلا با ذات شعر و متن و ادبیات کاری ندارد .کتاب را ورق میزنم ؛مردِ توی تاکسی میخواهد حرفی بزند که فراموش میکند . یادم است مرد آخر پارت اول یادش میوفتد که چه میخواسته بگوید اما هرچه فکر میکنم به خاطر نمیاورم ،فقط میدانم بعد از خواندش کیف کرده بودم .مرد میگوید ،اولش  همه می خواهیم توی فیلم آرتیست باشیم و نقش اول بازی کنیم اما آخر سر همه میشیم سیاهی لشکر.می شیم کتک خور فیلم. این را پشت بند این آورده بود که وقتی بچه بوده میخواسته خلبان بشود و حالا راننده تاکسی شده است . سرم را از توی کتاب بالا می آورم ،صدای ماشین لباسشویی همه ی سکوت خانه را پر کرده است .نگاه میکنم به ساعت وقتی خیاط گفت اگر دوست داریم میتوانیم برویم و چند ساعت بعد برای پرو دوم بیایم فکر نمیکردم اینقدر هوای خانه خفه ام کند که پیشنهادش را قبول کردم . مزون نزدیک خانه ی مادرشوهرم است .مادر شوهرم یکی از لباس های یارجان را می آورد و میگوید وفا جون ببین لباسش بوی آتیش نمیده ؟میخوام بشورمش.قبل از اینکه لباس را بو کنم میگویم این لباس رو تازه پوشیده فکر نکنم کثیف شده باشه ،لباس را میگیرم سمت بینی ام ، بو میکنمش .بو میکنم و انگار که او  همین جا باشد ریه هایم پر میشود از بوی تنش . نگاه میکنم به در و فکر میکنم عجیب سنگین است هوای خانه ایی که او به این زودی ها قرار نیست از درش تو بیاید. 

زندگی آرام من 2

زنگ در را میزند. نگاه میکنم به ساعت .دقیقا نه است .زیر لب می گویم مرد خوش قول من :) در را وا میکنم. دست گل را گرفته مقابلم .میگوووویم وای مرسی . بابت چی؟ با همان لبخند کج همیشگیش میگوید بی مناسبت .



بابا ماشین را نگه داشته است زیر سایه ی چپرهای کوتاه باغی کنار جاده . کمی جلو تر آب از توی  چاه میزند بیرون ...خنک و زلال و پرفشار . می ایستم لب آب ودستم را میگیرم مقابلش. خنکای آب توی گرمای ظهر تابستان نشت میکند زیر پوستم , کیف میکنم . ماگم را فرو میبرم توی آب و هی پر و خالیش میکنم . غرق بازی آبم که یهو آب میپاشد به پهلویم باخنده جییییییییییییغ میکشم ,یار جان است که پشت سر هم آب میپاشد به سر و رویم . آب توی ماگ را میپاشم رویش. میریزد روی سرش, میخندد .صدای خنده هایمان پر میکند کوچه باغ را .
 
میگویم سلفی ؟ می ایستد پشتم . میگویم بگو سیییییب . آفتاب میزند توی چشمم . دستش را سایبانم میکند .دوربین میگوید چیک !
نگاه میکنم به عکس توی دوربین به دستی که سایبانم  شده , به آفتابی که میزند توی صورتش  به لبخند هردویمان .

نیمه شب

دراز میکشم .هنوز موهایم خیس است که سرم را میگذارم روی سینه ش .نسیم خنک نیمه شب تابستان از پشت پرده میخورد به صورتمان . دستش را حلقه میکند دور کمرم و آهسته میخواند. صدایش بم است و خش دار : کی اشکهات رو پاک میکنه شبا که غصه داری  ( موهایم را از روی صورتم کنار میزند ) دست رو موهات کی میکشه وقتی منو نداری؟ ( نفسش عمیق میشود ) شونه ی کی مرهم هق هقت میشه دوباره؟ / از کی بهونه میگیری شبای بی ستاره . اشک از گوشه ی چشم هایم سر میخورد تا روی سینه اش .
کی اشکهات رو پاک میکنه

زندگی آرام من 1

سرم توی کتاب هاست که مینشیند کنارم . تکیه میدهد به پشتی کاناپه , من کمی جلوتر نشسته ام . سرم را کمی برمیگردانم سمتش و از گوشه چشمم نگاهش میکنم  لبخند میزنم , چشمک میزند . باز سرم توی کتابهاست بین ارقام واعداد بین نمودار ها و ورودی های سینوسی . موهایم را از روی شانه ام جمع میکند دستش را مثل شانه فرو میبرد توی موهایم  تکیه میدهم به سینه اش . سرم را میبوسد .مامان که زنگ میزند فروشگاه سالیان حراج 70درصد زده است به هر طریقی شده هلش میدهم توی ماشین  و یادم میرود درس دارم و امتحان و گزارش کار آزمایشگاه مانده.  میگوید جمعه است  شلوغ است .   همین ماه پیش کلی خرید کرده ایم میگوید پول کابینت ساز را باید بدهد  هزینه ی کاغذ دیواری و پارکت ها هنوز مانده ... اما در انتها من هستم و یار جان و رگال های لباس ^_^ تک کت های اسپورت را که میبیند هوش از سرش میپرد هلش میدهم توی اتاق پرو مامان میگوید چقدر رنگ یشمی بهش می آید . شلوار ستش را هم که نمیشه ور نداشت و عجیب که تا حالا شلوار کتان کاهویی نخریده است ! حالا من هستم و یار جان و کت و شلواری که به زور تن بابا میکنیم و به به و چه چه هایی که پشت سرهم میگوییم  و داداش خان که نیازی به هول دادن توی اتاق پرو  و به به و چه چه ندارد باید به زور از توی فروشگاه کشیدش بیرون . بعد از تست چند مانتو و شلوار و تونیک و بلیز انگار که هرچه زور میزنیم من و یار جان ست کنیم نمیشود که نمیشود بعد یادم میوفتد که محرم نزدیک و انگار که باید حتما خریدی کرده باشم لباس مشکی را رد نمیکنم . قولش را میدهد که برایم مانتوی یشمی بخرد و من اصلا یادش نمی اندازم که عید از شیراز برایم خریده است :)) تمام این خرید ها و گشت زدن ها را دوست دارم وقتی درز دیوار سوژه ی خنده است وقتی بین تمام شلوغی ها خم میشود و توی گوشم میگوید خیلی دوستم دارم . وچقدر بستنی یهوویی میچسبد و سرعت بالا توی اتوبان وصدای جیغ های من و خنده های بلند او .

باهم بودن هایمان تا ابد یار من :)

پیش از تو در من زنی زندگی میکرد

اینجا را دوست دارم برای از نو نوشتن

از نو شروع کردن

برای از تو خواندن

 از تو گفتن

پیش از تو در من زنی زندگی میکرد

که هر روز صبح تنهاییش را گره میزد به گیسوانش می آویخت به گردنش باقی را هم میریخت پای گلدان کوچکش

پیش از تو در من زنی زندگی میکرد...

اکنون.... همه تویی

مرد روزهای زنانه ی من برایم باش تا ابد

همین گونه که حالا هستی

همراهم هم قدمم هم نفسم هم خانه ام

*هرچه هستی باش

اما کاش...

نه جز اینم آرزویی نیست

هرچه هستی باش اما..باش

:)

 پ ن : به خانه برمیگردیم :)

* شعر از قیصر امین پور