بی ربطیات

این روزها زندگیم پر از short note ه .

کاش بشه راحت تر با گوشی آپ کرد .

زندگی خیلی سخت میگذشت تا اینکه لباس راحتی اختراع شد

بی تو پتیاره ی پاییز مرا میشکند

ساعت یک بامداد است و من درحالی که زیر لحاف نارنجی رنگ کلفت دونفره  خزیده ام .باد از حاشیه پنجره ی(مثلا) دو جداره میزند تو . من فکر میکنم به پاییزِ زمستانیِ پشت پنجره و یادم می افتد هفت صبح آنروز را که همین طور خزیده بودم زیر لحاف . عماد حاضر شده بود که برود سر کار ، موهایش را که شانه زد برگشت سمت من که فقط گردی صورتم بیرون مانده بود. با لحنی که توش خنده داشت گفت ،تو مگه پیشان (پیشی) منی که اونجوری از زیر لحاف نگاه میکنی؟

  چشمانم زیر گرمای لحاف سنگین میشود .هنوز بیرون صدای باد میپیچد .

پ ن : کنارم انبوهی از وسایل تلنبار شده اند روی هم ، فقط کافیست این اتااق تنها یک ماه دیگر مرا تحمل کند .

پ ن ٢: عنوان بیتی از علیرضا آذر :بی تو پتیاره ی پاییز مرا میشکند ،این شب وسوسه انگیز مرا میشکند

تابستان نیست

نه اینکه رسیده باشم به تابستان و علف های هرز آمده باشد تا بیخ گلویم

نه اینکه جیک جیک مستان تمام شده و عسل ها طعم زهرمار میدهند و تمام شد رویا و رسیدیم به یکنواختی دوران.  نه!

فقط همه چیز جدی تر شده است

جدی شدن منافاتی با خوب بودن ندارد.

شده شبهایی که تا صبح خواب های درهم برهم دیده باشم ...شده وقتهایی که وسط جر و بحث ترس ورم داشته است .شده بین بگو مگو ها  یکهو سردم شده باشد. اما درست لحظه ایی که فکر میکردم همه چیز جور دیگریست باز گرم شده ایم .وسط دا و بیدادها بغلش کرده ام و بعد گریه و گریه . شده کلافه شده باشم به استیصال و چه کنم چه کنم رسیده باشم که خاصیت زندگی نو پا همین است .

میدانید معجزه ی زن بودن از اینجا آغاز میشود . که آرام بی صدا با دستهای زنانه وصله بزنی زندگی را به بودن به استوار ماندن .

حالمان با هم خوب است فقط من باید  زن باشم و  او مرد.

زندگی میچرخد

زن باش زن بمان زنانگی کن ...

اوایل ازدواج آدم دلش میخواهد به همه ی آدم های روی زمین ثابت کند ناب ترین و بهترین و درست ترین و بی نقص ترین انتخاب روی زمین را داشته است و همیشه همه چیز بهار است باران میزند و بوی خاک غوغا میکند شمعدانی ها گل میدهند و حوض آبی پر میشود از ماهی گلی ! اما واقعیتش را که بخواهید بهار سه ماه بیشتر نیست بعد تابستان گونه های تب آلودش از راه میرسد .ظهر هوا دم میکند نهار میخوری و سنگین میشوی و همین طور که دراز کشیده ایی و چرت میزنی یاد اتفاق های ریز و کوچکی میوفتی که دوست داشتی جور دیگری باشد نهار. مینشیند سر دلت و اخم روی پیشانیت و فکر میکنی فلان کسک فلان حرف را فلان طور گفت که نباید و فلان کار را نکرد که باید .همیشه همین طور است تا میاید زندگی به دهانت مزه کند بادام تلخی از راه میرسد که زهر کند همه چیز را .پاییز میرسد و تو تابستان را خوب نکاشته ایی ،علف های هرز را هرس نکرده ایی ،محصول خوبی دستت نمیرسد هوا ابری میشود و باران میبارد و سرد میشود و دل میگیرد و مینشینی پیش پنجره و هی فین فین میکنی تا برف بیارد و زمستان برسد و تو هی فکر کنی به گذشته که عشق عجب چیز مزخرفیست که آنها که در بهار هستند عجب خوش خیالند و جیک جیک مستانشان که تمام شود میرسند به تابستان و پاییز و آنها هی زور خواهند زد که نه مال آنها همیشه بهار خواهد ماند 

اما واقعیتش این است که زندگی همیشه چهار فصل داشته است .بهار که تمام  شود تابستان میرسد آن وقت باز به یاد می آوریم هیچکس کامل نیست علف های هرز رابطه شروع میکنند به رشد کردن باید هرس کرد باید آستین بالا زد زمین را که شخم بزنی دستانت تأول میزند کمرت درد میکند پاهایت زق زق میکند اما پاییز رابطه که برسد میتوانی محصولت برداشت کنی تکیه بدهی و گندمزار عشقت را کیف کنی زمستان کنار بخاری دنج است خلوت کن و بیشتر فکر کن به زندگیت و از نو بهار میرسد ... 

میدانید تفاوت زندگی آدم ها به بهارشان نیست .شاید شمعدانی یکی گل بدهد و آن یکی حوضش ماهی نداشته باشد اما این تابستان است که تکلیف عشق را مشخص میکند .اینکه تابستان از راه برسد طبیعیست اما کار آن جایی خراب میشود که بعد از تعدیل هیجان روزهای اول بجای روبه رو شدن با مشکلاتی که در هر زندگی کم و بیش هست به جای مدیریت رابطه بجای هرس علف های هرز بجای شناخت درست همدیگر بجای دست روی زانو گذاشتن و ایستادن بجای دنبال راه حل گشتن ،مته به خشخاش گذاشت و هی ایراد گرفت و هی نامدیریتی کرد و هی اشتباه دید و هی بد انتخاب کرد و ...

بگذریم نیامده بودم که اینها را بنویسم ...اما شد دیگر ! 

میچسبد اینجور خستگی ها

لیست کارهای فردا را مینویسم و با نوشتن هرکدام پاهایم بیشتر از قبل ذق ذق میکنند از تصور اینکه فردا چقدر کار دارم و روزهای بعد هم ،، بیش از قبل احساس خستگی میکنم. 

روی کارهای امروز خط میکشم ،...

+مرور ماشین های الکتریکی

+کشیدن نقاشی با مداد رنگی

+مرور لغتهای زبان انگلیسی

+مطالعه ی فصل آخر مردان مریخی...

+رفتن به عزاداری مسجد

حرف زدن راجع به کتاب با عماد و بعد پیش کشیده شدن اتفاق آن شب و چند ماه قبل و تحلیل و نتیجه و تصمیم جز برنامه های عصر نبود ولی شد! کل مسیر مسجد تا خانه ی ما نیم ساعت بیشتر نبود اما عالی بود خوب بود نتیجه داد  

تمیز کردن آشپزخانه آخر شب جز برنامه نبود ولی شد...که هی ظرف شستم و یخچال تکانی کردم و ظرف شستم و کابینت ها را مرتب کردم و هی ظرف شستم و گلدانها را آب دادم و شمعدانی ها را هرس کردم و ظرف شستم و گرد گرفتم و از پا افتادم ...فردا روضه داریم . مامان خسته بود ،خوابیده بود .

پ ن:فصل آخر کتاب مردان مریخی و زنان ونوسی را که تمام کردم فکر کردم ،زندگی هرکس کتاب جداگانه ایست که الفبای منحصر به فرد خودش را دارد ، مطالب این کتاب شاید خیلی وقتها مطابق با زندگی مشترک نو پای من نبود اما کمک زیادی به چه طور فکر کردن چطور دیدن و چطور تحلیل کردن کرد. 

بی حوصلگی

بعد از ظهر کسل کننده ایی و من در حالی شصدتا کار برای انجام دادن داشته باشم همینجوری الکی برای خودم نشستم !

و عین و شین و قاف

زنگ در را که میزند هیچ انتظارش را ندارم همسرم همراه مادر شوهرم و خواهرش پشت در باشند ،هنوز گیجم که در آسانسور باز میشود با سبدی بزرگ و تزئین شده با صورت های گشاده و لبخندهای پهن که وصل میشوند به تولدت مبارک .نگاه میکنم به مادرم که در جریان است که میخندد ... نگاه میکنم به عماد به کیک درون دستانش به صورت بیحالش که انگار تمام نیرویش را جمع کرده تا لبخند بزند.زل میزنم  به چشمان سرخ شده از تبش و غرق میشوم در چشمان مشکی اش در نقطه ثقل تمام آرامشم ... 

پ ن ١:هنوز چند روزی به تولدم مانده اما همسرجان بخاطر ماه محرم زودتر برام جشن گرفتن

پ ن ٢: خوب شد سر ذوق بودم و دم غروب حسابی به خودم رسیده بودم و تیپ زده بودم

پ ن ٢:بسی خوشحال شدم همسرجان همون لنز دوربینی رو خریده بود که میخواستم بخرم ^_^) مامان جان هم همون مدادرنگی هایی رو که خودم میخواستم بخرم ...مادر شوهر جان هم لباس و کفش و پول خواهر شوهر جان هم لباس .... باقی خانواده دیر اومدن کیک خوردن عکس گرفتن ماچ تقدیم کردن و دیگر هیچ. البته آقای پدر به کارت اعتباریم پول واریز کرده بودن از نوع اساسی

سرده

+هوا انقدر سوز داره که انگار زمستون چپیده  پشت پنجره ,انگار میخواد  درو واکنی و بدوه  تا مغز استخونت انگار میخواد بسوزونه و بچلونه
+انگار تو دلم رخت میشورن...کاش صبح شه ...کاش همه چیز فقط یه احتمال باشه  .

قره قاطی

دیشب قرار بود یه جور دیگه و راجع به یه چیز دیگه  بنویسم ولی خب  الان اینجوری شد  :| ( اینکه یه روز متن ادبی مینویسم و یه روز کتابی و داستان گونه و یه روز قره قاطی رابطه مستقیمی با مهر ماهی بودنم داره هرچقدر هم کلاس بذاریم , یه مهر ماهی تعادل نداره! برعکس ترازو که سمبلمونه:| )

خب دیشب رو مود داستان گونه بودم و امشب رو قره قاطی

تمام دیشب خواب های درهم برهم دیدم البته اونقدرا هم بی ربط نبودن یعنی بودنا ولی نه کاملا

خواب میدیم دادشی خان که رفته مسابقه کشوری ( عضو تیم ملی نوجوان سه گانه س ) ساعت 10 شده و به ما خبری ندادن و ما داریم فکر میکنم لابد مقامی نیاورده که به ما خبری ندادن ! البته وقتی من بیدار شدم ساعت 8 بود . و جالب اینجاس که  ساعت 10 شد و به ما خبری ندادن و دقیقا ما داشتیم فکر میکردیم که لابد اینبار مقام نیاورده ( ناکفته نماند که ما یعنی همه رو مدال طلا روش حساب کرده بودیم :| )

خواب دوم که دیدم این بود که از نو خونریزیم شروع شده  و من دارم بال بال میزنم با دکتری که اونجا س راجع بهش حرف بزنم و بگم من باز داغون شدم و اون دکتره در حد شگفت انگیزی خل بود و من مستاصل ! البته بعدش یا قبلش راجع به ماهی فایتر ( من به ماهی فایتر خیلی علاقه دارم ) خوابهایی دیدم مثلا به موسیقی علاقه داشت و بیرون آب نمیمرد و تو هوا پرواز میکرد و با گربه میجنگید ! (البته نه به سبک نینجا ) خب ولش کنین ماهی رو
. لاززم نیس که دوباره تاکید کنم من ساعت 8 از خواب بیدار شدم که نه؟ ساعت 10 اینا بود که ... خونریزی از  نو شروع شد! اونم درست وقتی که فکر میکردم همه چی رو به راهه و اعصاب بی اعصابم درست شده و دارم ریکاوری میشم !

زندگی آرام من 3

تاریکی دوازده شب است که عماد پایین منتظر است .از صبح که خط لوله بود ,جایی از لوله های انتقال نفت مشکل شیمیایی پیدا کرده بود و تا نزدیکی های غروب درگیر بود .بعدش هم که اجرا داشت , برنامه تولیدی و هزار بار کات و چی و چی . وسط اجرا بود که پی ام داد تف به خط لوله . خسته ام, خوابم میاد . آخخخخخخخ,وفا دلم برات تنگه ... .

وقتی زنگ زد" پایین منتظرم "تعجب نکردم . که یهوویی آمده ,که راه دور بوده, که دیر وقت است و هزار بار خسته . از این دیوانگی ها زیاد دارد . این را همان وقتی  فهمیدم که توی  ترافیک وسط خیابان همینجوری ماشین را ول کرد و عرض خیابان را دویید که برایم ژلوفن بخرد تا سردرد از این بیشتر امانم را نبرد ... یا نه ! وقتی فهمیدم که600 کیلومتر از من دورتر بود. نوشتم برایش ,برگرد ...یک ساعت بعد توی باند فرودگاه بود که عکسش را برایم فرستاد . 

در وردی پارکینگ را که بازمیکنم و برای کسری از ثانیه میترسم ( ترس از نوع panic ترس و اضطراب ناگهانی )  انتظار نداشتم پشت در ایستاده باشد  جا خوردم . توی تاریکی نمیبینمش که بغلم میکند و حسابی بین بازوانش فشارم میدهد ...نمیدانم چقدر طول میکشد که میرویم توی ماشین .. دستهایم را میگیرد سرش را میگذرد روی دستهایمان ... عشق است که با هر نبض میریزد توی دستم, سر میخورد  از لای انگشتانم میچکد روی پاهایم ,روی صندلی کف ماشین .

پ ن :عماد تنها نامیست مستعار از تکیه گاه زندگیم .درست مثل وفا که نام دیگر من است :)